[Fan-Fick] Just killer...

Drake'owata

Witam...
Kolejny fan-fick z serii Drake'owatej. Jak zwykle dziwny i dużo w nim Drake'a... (w końcu to mój mąż...)
Główny zamysł, to trzymanie w niepewności. Nie mam zamiaru pisać czegoś, tak prostego do przewidzenia jak Katie, ale też nie mama zamiaru napisać czegoś, czego nie będzie się dało przeczytać.
Z resztą to mój świat...
DRAKE.

Drake szedł przez mgłę. Był zmęczony, głodny i sfrustrowany. Musiał coś postanowić. Cokolwiek to było, nie stanowiło prostej decyzji.
Tego, co robił, czuł i myślał Drake nikt w żaden sposób nie mógł się domyśleć. Był osobą tak nieobliczalną, że tylko kilka osób nie bało się z nim przebywać twarzą w twarz.
Był psychopatą. Może nie w takim stopniu jak Caine, któremu radość sprawiało samo poczucie strachu, adrenaliny, śmierci. Nie Drake był inny… w gorszym stopniu inny. Jemu nie wystarczało uczucie bólu, strachu czy adrenaliny. Nie jemu radość przynosiło cierpienie na całej linii… Ofiary Caine’a zazwyczaj umierały w bólu, ale był na tyle duży, że życie szybko z nich uchodziło.
Wszyscy potwornie bali się psychopaty, ale nie znaczyło to, że nie próbowano go spacyfikować.
Była tylko jedna osoba, która została zauważona przez niego jeszcze długo przed nastaniem ETAP-u, która tak naprawdę się go nie bała. Pewna dziewczyna, która zwróciła na siebie dużą uwagę Drake’a. Tak naprawdę, to tylko psychopata ją zauważał. Zdawało się jakby go prześladowała. Wszędzie ją widział: w szkole, w klasie, nawet w internacie. Wciąż gdzieś, gdziekolwiek był widział ją, ale ona nie zwracała na niego najmniejszej uwagi, jakby w ogóle nie obchodziło jej kim był i do czego był zdolny.
Nastolatka. Nie wiedział jak ma na imię. W ich formie “kontaktu” nie stanowiło to problemu, a jedynie większą przeszkodę w dokonaniu słuszniej decyzji.
Frustracja… jak ona mogła go nie zauważać!? Jak mogła się go nie bać!?
Nie rozumiał dlaczego wciąż ją widzi, dlaczego wciąż ją spotyka, dlaczego tak musi być…
Teraz już nic nie dawało mu spokoju. Wciąż zastanawiał się co w takiej sytuacji powinien zrobić… Zabić czy pozostawić? Wolność czy więzienie? Życie czy śmierć? Wybór należał do niego…
Gdyby jej nie było jego życie stałoby się zarazem lepsze i gorsze, to tak jak wypicie posłodzonej dużą ilością cukru coca-coli. Najpierw poczułby się pełen energii, a potem potwornie zmęczony…
Czuł, że może być to najgorsza lub najlepsza decyzja w jego życiu…
Uśmiechnął się, już wiedział co zrobi…
Nagle usłyszał za sobą ciche kroki. Był niemal w stu procentach pewien kogo tam zastanie.
Nie odwrócił się. Tylko wciąż sta ł nie zmieniając pozycji.
Znów poczuł trzeszczenie desek. Nie była to osoba, której się spodziewał. Była to dziewczyna. Dość lekka, co najwyżej 45 kilo. Poruszała się seriami szybkich krótkich kroków.
Odwrócił się… Nie zwrócił już uwagi na nią… dziewczynę, która i tak za kilka dni miała być martwa…

Może długie, może krótkie...

Ladriska · Gość

Czekaj, a będzie CD ?
No. To tak. Jest lepiej. Dużo lepiej. Poprawił ci się styl, Drake znów w parringu. Co chcieć więcej?
Twój Drejk jest słodki. A ja kocham twoje analizy. Wgl Drake ma szczęśliwe dni. Został patronem w końcu, no nie? Kurcze, może napisz o ślubie z mężem, tak ironicznie... Heh. Albo ja napiszę. Albo mam plan. Napisze ci dokładniej na facebooku, bo to ma być niespodzianka. Ok, idę pisać.
A Drake SŁODKI! Jak cukierek. I stosujesz bardzo udane metafory.
Wena życzę.
Liv.

invisible.

Genialne ! Trzyma w napięciu ! Czekam na ciąg dalszy.

Ladriska · Gość

Mój mąż jest brzydki. Nie chce zdradzić, kim jest ta dziewczyna. Ech... Kiedy cd? Powiedz!

Drake'owata

Kolejna część. Może trochę bardziej rozwinięta postać dziewczyny, ale jednak wciąż nie wiemy, a raczej nie wiecie Cool

co się stanie...
Powiem tylko tyle, że w tym "rozdziale jeszcze nic się nie okaże...

Drake minął dziewczynę nawet na nią nie patrząc. Po co? Przecież im większa wytworzyłaby się między nimi więź, tym trudniej byłoby mu ją zabić.
-Cześć!- powiedziała do niego. Miała niezwykły głos. Donośny, ale nie denerwujący. Głośny, ale spokojny. Ciekawy… Psychopata jeszcze nigdy nie słyszał takich dźwięków. Były po prostu zbyt wrażliwe, zbyt niepodobne do ofiary…
Nie odpowiedział. Nawet, gdyby chciał to zrobić nie mógłby. Tak naprawdę wcale nie chciał… ale musiał. Takie było ich przeznaczenie. Nie było im to pisane…
- Cześć!- powiedziała nieco głośniej podchodząc bliżej.
-Hej…- odparł cicho. Tak bardzo zależało mu na tej rozmowie, ale nie mógł… To przeszkodziłoby w jego misji. Tak bardzo ważnej dla jego reputacji. Tak bardzo innej niż wszystko co do tej pory zrobił. Tak bardzo trudnej! Szedł dalej.
-Nie odchodź…- poprosiła, a jej szare oczy zabłysły. Wcale nie były wesołe. Nawet, gdy się uśmiechała pozostawały zimne, nieprzeniknione i… tajemnicze.
-Czemu…?- zapytał. Jego głos był zimny. Wiedział, że relacje z nią musi ograniczyć do “czysto-zawodowych”.
-Wszyscy mówią, że jesteś psychopatą i chcę się przekonać czy to prawda…- mówiła cicho, ale zrozumiale. Nie była ani trochę przerażona. Nawet Caine nie mówił w ten sposób do Drake’a. Zawsze w jego tonie było czuć respekt, szczególnie przed mutacjami.
-Jesteś głupia czy po prostu niedorozwinięta? A może jedno i drugie?!- tak, chamstwo zdecydowanie pomagało. A może jednak nie…
-Może się przekonasz…- roześmiała się. Jej śmiech nie należał do zwykłego dziewczęcego chichotu, a raczej szydzącego rechotu. Nie była dziewczęca… Nie była zwykła… Nie była normalna…
Była coraz bliżej. Tuż za jego plecami. W każdej chwili mógł zabić ją jednym uderzeniem wielkiego czerwonego bicza- swojej ręki, ale… nie zrobił tego. Coś wciąż powstrzymywało go od podjęcia ostatecznej decyzji. Od podjęcia radykalnych rozwiązań.
Był spokojny. Jeszcze spokojny…
-Może się boisz…- znów zarechotała.
Czerwony wąż zaczął wspinać się po jej łydce. Objął ją w talii i przydusił.
Dziewczyna wrzasnęła.
- Nie jest tak jak sobie wyobrażałaś, prawda?- zapytał trzymając usta tuż przy jej uchu. Czuł każdy jej szybki oddech, każde drgnienie, każde bicie serca.
Poczuł, że powinien ją pocałować, ale nie była to główna potrzeba.
Główną potrzebą była śmierć. Jej śmierć.

A więc jak na razie tylko tyle...

Ladriska · Gość

Mi się podoba - pisz dalej. Będę czytać.

invisible.

jezuu. kocham ! ♥ kocham nad życie ♥ ! czekam na ciąg dalszy mamoo ...