Pierwszy Rozdział (Tłumaczenie)

Caville

Pojawił się na Internecie, a dokładniej [link widoczny dla zalogowanych], urywek pierwszego rozdziału "Plagi". Postanowiłem to przetłumaczyć dla osób, które mogą nie zrozumieć Mruga

. Nie widziałem jeszcze nigdzie takiego, więc pozwalam sobie przetłumaczyć sam. A, uwaga, bo mogę troszku spoilerować! Enjoy Wesoly

.

---

MICHAEL GRANT
GONE. ZINKNĘLI - FAZA CZWARTA: PLAGA

ROZDZIAŁ PIERWSZY
PETE

Stał zrównoważony na samym krańcu szklanej tafli. Bosy. Zachowując przy tym wręcz perfekcyjną równowagę. Jedna stopa na przeciwko drugiej. Ramiona wzdłuż korpusu. To była gra.
Szklana tafla opadała w dół i w dół, bez końca. Jak lśniąca, półprzezroczysta kurtyna.
Górny kraniec szyby był cienki, tak cienki, że mógłby przeciąć go wpół, gdyby tylko się poślizgnął, upadł lub postawił zbyt pochopny krok. Ta właśnie krawędź była cieniutką wstążką tęczy, świecąc promieniami świetlistej czerwieni, zielonego i żółtego. Na jednym końcu tafli - ciemność. Na drugim - drażniące, niepokojące kolory.
Pete widział wszystko na dole, po jego prawej stronie, pod prawą ręką, wprost na wyciągnięcie palców. Tam była jego mama, tata i siostra. Tam krawędź była postrzępiona, a ostre dźwięki sprawiały, że miał ochotę momentalnie zatkać sobie uszy. Kiedy spojrzał na to wszystko, na tych ludzi, chwiejące się, błahe domy, meble o ostrych kantach, na ręce o długich szponach, hakowate nosy, przeszywające na wylot spojrzeniem oczy i wrzeszczące usta, miał ochotę momentalnie zamknąć oczy. Ale to nie działało. Nawet przez zamknięte oczy je widział.
I wtedy je usłyszał. Ale nie potrafił zrozumieć ich dzikich, pulsujących kolorów. Czasami ich słowa nie były wcale słowami, ale doskonałymi włóczniami o kolorach papug, lecącymi wprost w stronę ich ust.
Matka, ojciec, siostra, nauczycielka, wszyscy inni. Później już tylko siostra i inni. Mówiący różne rzeczy. Niektóre z nich rozumiał. Pete. Petey. Mały Pete. Znał te słowa. I czasem były to słowa przyjemne, delikatne jak kotki czy poduszki, dolatujące do niego wprost z ust jego siostry, niosące pokój, jednak tylko chwilowo, dopóki kolejne brzęczące, wrzeszczące dźwięki nie atakowały kolorów, wbijając w nie swoje zabójcze sztylety.
Po jego lewej stronie: poniżej, pod niekończącą się taflą szkła, znajdował się całkiem inny świat. Ciche, upiorne rzeczy dryfowały mrocznie w odcieniach szarości. Żadnych ostrych krawędzi, żadnych głośnych dźwięków. Żadnych okropnych kolorów, które powodowały, że zaczynał krzyczeć. Było tylko ciemno i tak strasznie cicho...
Tam znajdowała się delikatnie błyszcząca kula, przygasłe zielone Słońce. Czasem sięgała po niego. Winorośl. Mgła. Dotykało go, kiedy stał tak w równowadze, stopa przy stopie, ręce wzdłuż ciała.
Spokój. Cisza. Nic. Czasem szeptało do niego te myśli.
Czasami z nim grało. W grę.
Pete lubił gry. Tylko lewa strona chciała grać w gry takie jak on, gry musiały być takie, jakie chciał, zawsze takie same, niezmienne. Ale ostatnia gra, w którą Pete grał z Ciemnością, zmieniła się w zbyt ostrą, zbyt jasną. Nagle ugodziła jego mózg strzałami. Przerwała grę. Tafla szkła rozprysnęła się na kawałki. Ale teraz znowu była cała, a on utrzymywał równowagę na jej wierzchu.
- Zejdź do mnie na dół i zagraj ze mną - powiedziało zielone Słońce szepczącym, przepraszającym głosem.
Po drugiej stronie, podburzonej, brzęczącej, ciężkiej stronie, znajdowała się jego siostra - jej napięta twarz skryta przez żółte włosy, usta wypełnione różem i świecącą bielą - naciskała na niego dłońmi niczym młotkami.
- Przewróć się. Muszę wyciągnąć spod ciebie to prześcieradło. Jest przemoczone.
Pete rozumiał niektóre słowa. Czuł płynącą z nich surowość.
Ale czuł także coś więcej. Coś dziwnego. Jak z kosmosu. Coś złego - głęboką nutę przypominającą warkot, smyczek naszkicowany ponad strunami, coś, co odciągnęło jego uwagę od obu stron, nawet od tafli, na której balansował.
To coś nadciągało z miejsca, do którego nigdy nie zaglądał: z jego środka.
Pete spojrzał na siebie, jakby unosił się poza własnym ciałem. Spojrzał na swój korpus ułożony z puzzli. Tak, to był nowy głos, upierająca się nuta, ten wymagający głos, kuszący nawet bardziej niż delikatne mruczenie Ciemności czy brzęczące słowa jego siostry. Jego ciało go rozpraszało, odwracało uwagę od gry; balansowania na tafli szkła.
- Pocisz się - powiedziała jego siostra. - Jesteś rozpalony. Zmierzę ci temperaturę.

---

No, czyli teraz już wiemy, że na pewno chodzi o chorobę, a nie jakieś robaki Mruga

. Wiemy także, że to już na 100% Pete stworzył ETAP, a ta tafla szkła to - jak mi się wydaje - odzwierciedlenie kopuły, która na chwilę przestała istnieć, kiedy Gaiaphage zaburzył umysł Pete'a. O, a ten warkot to jakby co chyba jego kaszel x). Świetne to, już nie mogę się doczekać premiery

!
Przepraszam, jeśli komuś nie spodoba się to tłumaczenie, ale starałem się tłumaczyć słowo w słowo, bez zbędnych metafor i upiększeń w moim stylu, żeby było bardziej jasne, trzymało się oryginału i nie odchodziło od tematu. Także może się Wam to wydać niezbyt ładne stylistycznie, ale chciałem, żebyście po prostu poznali treść tego fragmentu Jezyk

. Oficjalne tłumaczenie z pewnością będzie inaczej brzmiało, ale zapewne będzie to samo znaczenie.
No. Dziękuję za uwagę xD!

mandarynka · Gość

Świetne, świetne. Ja chcę już książkę! Wesoly

zimowykalafior

*Przebiera nogami z niecierpliwości*
Niestety, jeszcze sobie trochę poczekamy.

A tłumaczenie fajne Wesoly

Gusia

Nie czytam, nie czytam, nie czytam!!
Nieeee!!
Nie przeczytałam!
Brawa dla mnie xD
Ciekawe kiedy ulegnę Jezyk

Caville

Spoko, możecie czytać, to nic nie zdradza, a jeśli nie chcecie zdradzić sobie jedynej rzeczy, którą da się tutaj zdradzić (xD), to nie czytajcie ostatniego zdania (w tym wypadku dialogu). Zdradza to bardzo mało istotną rzecz. No i oczywiście pozostaną domysły. Ale te i tak już były! A żeby nie potwierdzać ich sobie jakoś, nie czytajcie mojej własnej wypowiedzi po kresce. Tam też trochę tłumaczę. Gdy wtedy pominiecie tą końcówkę, to przeczytacie, a nic sobie nie zaspoilerujecie Mruga

!

Diana

Jee, ale to faajnee.

Lubię takie abstrakcyjne opisy. xD I fajnie, że znowu coś jest napisane z jego perspektywy.
Ech, jeszcze trochę poczekamy.

Perc

Skoro są jakieś robaki na obrazku to sądzę, że one też będą ważne. W końcu może być to i to. A to że choroba gnębi Pete'a może spowodować dziwne rzeczy w ETAPie, co nie? Bo teraz nie ma wątpliwości, że on go stworzył.
W sumie to dość ciekawe by było

Rose

Biedny Pete. On chyba lubi Gaiaphage,zauwarzyliście?

A tak w ogóle: czemu Pete jest chory? Ktoś go przecierz musiał zarazić. Ja nie wytrzymam do czerwca!

LovelyLie

Rose, mi się wydaje, że zaraził się od Sama. No bo w końcu to równie dobrze może być grypa z Kłamstw (Sam zachorował na końcu), a Sam jest blisko Astrid, czyli Pete'a też. Ale to tylko moje przypuszczenia.
Rozdział jest świetny. Jak ja się nie mogę doczekać! Aż mnie coś zżera, muszę to przeczytać. Nie wytrzymam do czerwca.. :<

Kate

Ale fajny... Niewiarygodne są te odczucia Pete'a Wesoly

Ja nie mogę się doczekać (chyba tak jak wszyscy z forum xD), normalnie nie wytrzymam!

Nie, wytrzymam, nie mam innego wyboru Wesoly

Nefeid

Przyszła mi na myśl dziwna myśl Mruga

skoro to Pete utrzymuje kopułę, i jak tylko coś zaburzy jego umysł, to ona znika... jeżeli dowiedzą się o tym inni, np. Zil, to mogą wpaść na pomysł, żeby go przykładowo zabić, a wtedy nie wiadomo, co się stanie..
To taka luźna myśl Wesoly

Caine&Diana

Wiesz, Nefeid może być albo tak, że jak mały Pete umrze to bariera zniknie i wszystko będzie Ok, ale może być tez tak, że jak go zabiją to już nigdy się nie wydostaną... nie wiem czy podjęłabym takie ryzyko na ich miejscu Mruga

Nefeid

No właśnie o tym mówiłam, nie wiadomo co się stanie... dlatego najlepiej to ukrywać. Też bym nie ryzykowała Wesoly

Chodzi mi o tych głupków typu Zil, którzy mają bardzo dziwne poglądy i pomysły...

LovelyLie

Pete nie może umrzeć.. to taka ciekawa, tajemnicza postać.. Ale ludzie pokroju Zila chcieliby zlikwidować tak silnego odmieńca.

Caine&Diana

Sam go obroni!

Caville

A, mnie to wszystko wkurza, a najbardziej już to, że Zil ni padł trupem! No kurde, przecież Dekka z takiej wysokości go zrzuciła, a on jeszcze jęczał :-/.

Nefeid

Ja za pierwszym razem nawet się nie skapnęłam, że on żyje. Dopiero jak czytałam drugi raz, wściekłam się strasznie. No, ale nie ma go kto uleczyć, więc mam nadzieję, że umrze.

amnaese

Caville - wspaniałe tłumaczenie Wesoly

.
Nareszcie coś z perspektywy Petey'a. Cudownie.

Aliyah

Całkiem fajny rozdział, cieszy mnie ten "powiew nowości" w postaci perspektywy. Wink

Na prawdę świetne tłumaczenie, Caville. Very Happy

Marvel

Eh, czyli jednak będzie dużo o tej chorobie... Powiem tak - jeżeli w Pladze głównym wątkiem będzie choroba, to tytuł został źle dobrany. No chyba, że pojawi się to i to. Każda z dotychczasowych faz była odczuciem ludzkim lub zachowaniem. Na pewno niczym materialnym. Była związana z bohaterami i większości z nich towarzyszyła. A tu nagle taka Plaga. Nawet jeżeli tę plagę tworzyłby jakiś nowy bohater z mocą (O, nowa myśl!) to i tak coś jest nie tak. I jeśli w czwartej części byłaby tylko rozprzestrzeniająca się choroba (w co wątpię), to sam tytuł nadal nie pasuje. Większość dzieciaków z ETAP-u łapie nieznaną infekcję, to co bardziej pasuje do niepokoju, głodu i kłamstw - plaga czy zaraza lub po prostu choroba. Dla mnie to drugie. Rozumiecie, o co mi chodzi? Ale z drugiej strony te robaki też o czymś świadczą...