Cytaty z książek GONE.

Evolution

Widzę, że jeszcze nikt się nie pobawił w wypisanie swoich ulubionych cytatów ze "Światła", więc ja się zgłaszam na ochotnika i będę pierwsza. Wesoly

DarJad

Arbalester

Z poprzednich tomów wszystkie zostały wypisane (swoją drogą, chyba sobie jeszcze raz przeczytam tę serię...), więc też podam parę z ostatniego :3

Olusia4410

Mi podoba się ten: ,,-Wiem kim jestem - wyrzucił z siebie gniewnie Edilio, by dopasować się do wściekłości Sama - Wiem, co robię i kim jestem. Wiem, co dla ciebie znaczę i ile ode mnie zależy"

Lyanna

Mi się chce płakać, gdy czytam te cytaty z ostatniej części już jak 'wyszli' z ETAPu. Serio, po prostu ostatnie rozdziały czytałam przez łzy. Chodzi o te:
"Cześć, Rybaku", napisał. "Zwiewam ze szpitala". [...]
Quinn nie miał samochodu, zresztą był za młody. Ale miał mamę, której zdążył już opowiedzieć o tym, co działo się w ETAP-ie.
- Ten Sam? - zapytała. - Nasz Sam? Twój Sam?
- Mój Sam - potwierdził Quinn.
- Wskakuj do samochodu."

("Mój Sam", to jest takie... Ugh... W pierwszej części byli nierozłączni (przynajmniej na początku), a potem dopiero w szóstej części, pod koniec Quinn wreszcie może o nim powiedzieć "Mój Sam", znowu.:') )

"Wracając z łazienki, zobaczył śmietnik. Przystanął. Pojemnik był pełen jedzenia. Niedokończonych hamburgerów, frytek, keczupu, rozmazanego na tackach. Z trudem powstrzymał łzy."

Ten jest taki prawdziwy. Nawet nie mówiąc o ETAPie, a o innych rejonach świata gdzie ludzie głodują i naprawdę jedzą te głupie szczury.

"- Słuchajcie, drogie panie, wprawdzie to nie jest pora odwiedzin, ale macie gościa.
- Kto to? - spytała Diana.
Pielęgniarka rozejrzała się, jakby się bała, że ktoś ją usłyszy.
- Jakaś młoda kobieta. Wyglądała na bardzo zdeterminowaną. Szczerze mówiąc, o mało nie wezwałam policji, trochę mnie przestraszyła.
Astrid i Diana popatrzyły na siebie.
- Czarna czy biała? - zapytała Astrid.
- Biała!
- Lana! - wykrzyknęły chórem.
- Lepiej proszę ją wpuścić - stwierdziła Diana. - Lanie się nie odmawia. To mogłoby być, hm, nieco ryzykowne."

Pojednanie Lany, Astrid i Diany jest dla mnie po prostu niesamowite.

"Jedzenie. Coś cudownego. Któregoś dnia poszli na lody i popłakali się jak ostatni debile."

^Na tym (i tym o jedzeniu w śmietniku) płakałam jak małe dziecko.

Okej, teraz poszłam po "Światło" i wypiszę jeszcze kilka, których nie napisaliście.

Ogólnie to list Caine do Diany. Tutaj chyba nie muszę tłumaczyć czemu, nie? Wesoly

"-Jak Sam? - zapytała.
-Nie dopuszczają go do telefonu. Ale wychodzę za parę dni. Znajdę go.
-Rodzice ci pozwolą?
Astrid po chwili namysłu parsknęła śmiechem. Diana przyłączyła się do niej.
- O rany, znów mamy rodziców - powiedziała Astrid, ocierając łzę. - Jesteśmy dziećmi. Nastolatkami."

Wreszcie argument "jestem jeszcze dzieckiem" nie będzie karany pogardliwym spojrzeniem.

"Chwilę potem Lana weszła do pokoju, dziwnie czysta, miała podcięte włosy i ubranie, całe, niepoplamione, niepozszywane z różnych kawałków. I nie miała broni. Ani papierosa.
- O mój Boże - powiedziała Diana do Astrid. - Lana jest dziewczyną."

"-Edilio się ukrywa - powtórzyła gniewnie Astrid. - Edilio martwi się, że wywalą go z kraju. Nasz Edilio."

<O Edilio>
"-Powinni stawiać mu pomniki. Powinni nazwać szkoły imieniem tego chłopaka. Nie, nie będę nazywać go chłopakiem. Jeśli on nie jest prawdziwym mężczyzną, to już chyba nigdy żadnego nie spotkam."

"-Napuścili na ciebie psychiatrów? - spytała Diana.
-Próbowali - odparła Lana, krzywiąc się. - Ale nie sądzę, że prędko wrócą.
Zaśmiały się wszystkie trzy."

"Opiszę to - powiedziała Astrid.
-Co masz na myśli? - spytała Lana.
- Wszystko. Napiszę o nas. O tym, co się wydarzyło. Może artykuł do gazety, nie wiem, może nawet książkę. (...) Opowiem tę historię. W każdym razie wszystko, co wiem.
Dziewczyny wpatrywały się w nią. Ku zdumieniu Astrid żadna z nich nie wyzwała jej od kretynek.
-Niezły pomysł - stwierdziła Lana.
- Może. - Diana chyba miała pewne wątpliwości. - Tak czy inaczej, wszystko wyjdzie na jaw. Tak, ktoś z nas powinien opowiedzieć tę historię. I to powinnaś być ty. Opowiedz o wszystkim. Niczego nie pomiń. Ani złych rzeczy, ani tych jeszcze gorszych, ani najgorszych.
-Może nawet znajdą się jedna czy dwie dobre - dodała Astrid.
-Tak. Może ze dwie - zgodziła się Diana."

"Tak. Może ze dwie" - to jest mocne.

UWAGA! TERAZ NAJMOCNIEJSZY CYTAT CAŁEGO GONE!

"Usłyszał rozmowę reżysera z operatorem. Operator tłumaczył, że nie mógł zrobić odpowiedniego ujęcia planu, ponieważ jakieś dzieciaki najwidoczniej bawiły się tam w cmentarz.
-Trochę to makabryczne. Trzeba będzie usunąć te nagrobki, może przywieźć darni...
-Nie - przerwał mu Albert.
-Zaraz zaczynamy - pocieszył go reżyser.
-To jest prawdziwy cmentarz. Prawdziwe groby. Nikt tu się w nic nie bawił.
-Chcesz powiedzieć, że to są... że to...
-Jak myślicie, co tu się stało? - zapytał Albert łagodnie. - Jak myślicie, co tu było? - Ku swemu zakłopotaniu, zaczął płakać. - Tam leżą pochowane dzieci. Niektóre zostały rozszarpane. Przez kojoty. Przez... przez złych ludzi. Niektóre zastrzelone. Zmiażdżone. Ot, tak. Niektóre nie dały rady, z powodu głodu i strachu... Niektóre trzeba było odcinać od sznurków, na których się powiesiły. A na początku, kiedy jeszcze były zwierzęta, miałem ekipę, która chodziła polować na koty. Koty, psy i szczury. Wyznaczeni ludzie zabijali je, inni obdzierali ze skóry. A potem je... gotowaliśmy.
Żadna z kilkunastu osób, znajdujących się w pomieszczeniu, nie odezwała się ani słowem.
Albert otarł łzy, westchnął i powiedział:
-Tak. Więc nie ruszajcie tych grobów, jasne? A tak poza tym, możemy zaczynać."

"-Zamieszkaj z nami, Diano. Nie protestuj. Po prostu się zgódź.
Diana wbiła wzrok w ziemię, by ukryć, co czuje. Po chwili odparła.
-I będę musiała słuchać dzień i noc, jak się bzykacie?"

Betka166

Hej.Czy ktoś z was pamięta z której części pochodzi ten fragment

Dokonuję analizy genetycznej,w czym nie ma nic złego,ale wcześniej opracowaliśmy sposób na to by związek odpowiedzialny za pamięć miał cechy wirusa.....