[Fan-fick] Jeszcze nie mam tytułu.

Rexus Maximus · Gość

Akcja jest osadzona po zakończeniu części 2.

- Nie – mruknął cicho Albert, przeliczając z zapałem żetony.
- Nie! - wykrzyknął po chwili. Zgrzytnął z wściekłością zębami i biegiem ruszył w stronę ratusza, zostawiając nierozważnie otwartego McDonalda.
Nocni markowie skwapliwie wykorzystali okazję, wchodząc ukradkiem do środka i biorąc wszystko w zasięgu ręki, co nadawało się jeszcze do jedzenia.
Albert wpadł jak burza do siedziby Sama, uderzając głośno idealnie czystymi podeszwami butów o popękane płytki. Przeszedł schody, skacząc po dwa, trzy stopnie naraz. Przez gabinetem – sypialnią Sama siedział jakiś nastolatek, ze straszakiem na kolanach.
Podniósł ledwo otwarte, senne oczy na gościa, który już bił pięściami w drzwi.
Wyszedł piętnastoletni burmistrz, przecierając powieki.
Właściciel McDonalda krzyknął mu prosto w twarz:
- Zostałem okradziony!
Sam mruknął kilka wyrazów, zupełnie niezrozumiałych.
- Mogłeś obudzić kogokolwiek z Rady A-aaaa-lbert – powiedział w końcu chłopak, przeciągle ziewając.
Albertowi zadrgała powieka.
- To – ty – jesteś – odpowiedzialny – za – elementarne – prawa – ETAP-u! - krzyczał Samowi do ucha, uderzając przy każdym słowie w pierś członka Rady.
Chłopak z utęsknieniem spojrzał na kanapę, jaśka i koc. Mruknął coś o poranku, ale spojrzenie Alberta, przesycone żądzą mordu, skłoniło go jednak do włożenia dżinsów i kurtki.
Na dworze było chłodno. Niby-księżyc był sierpem, a niby-gwiazdy robiły co tylko mogły, by oświetlić mroczną powierzchnię ziemi. Prądu nie było. W kilku domach paliły się świeczki. Niektórzy podobno majstrowali w szkolnej siłowni nad agregatem, który wytwarzałby prąd.
Oczywiście, jedna żarówka za cenę jeżdżenia na rowerku przez piętnaście minut.
W końcu doszli do McDonalda. Albert stanął jak wryty w drzwiach, widząc spustoszenie, jakiego dokonały ogarnięte bezsennością dzieciaki.
Wymamrotał kilkanaście sylab, a w końcu jego twarz stężała. Złapał Sama za ramię i zaprowadził na zaplecze.
- Widzisz?! Według wszelkich obliczeń, powinienem mieć teraz dwieście trzydzieści cztery żetony, a mam ich tylko dwieście trzydzieści trzy! Okradli mnie!
Sam rozejrzał się i po chwili schylił. Wszedł pod stół, i po chwili wyszedł stamtąd z żetonem.
- Albert, prześpij się, naprawdę.
Chłopak stał jak wryty. Po chwili jednak wrócił do wściekłego wyrazu twarzy.
- Dzięki, Sammy. Ale skoro już tu jesteś... ukradli mi jedzenie!
Sam przewrócił oczami.
- Rano.
Wyszedł z McDonalda. Albert stanął w drzwiach, patrząc na zegarek.
Nim chłopak przeszedł piętnaście kroków, na horyzoncie pojawiły się pierwsze promienie słońca.
Albert czym prędzej dogonił ledwo powłóczącego nogami Sama. Pacnął go lekko w tył głowy i powiedział:
- No, Sam. Mamy już ranek. Myślę, że powinieneś zająć się teraz sprawą gwizdnięcia mi żarcia!
Chłopak mechanicznie odwrócił się. Po dowleczeniu do McDonalda, usiadł na jednym z foteli, nogi wystawił na stolik, i po chwili chrapał w najlepsze.
Przed szybą powoli zbierał się mały tłum, ze zgorszeniem obserwując „śpiące władze”.
Po chwili na czoło wysunął się Zil.
- Widzicie? Śpi! Okradziono Alberta, a on śpi!
Wyciągnął z wewnętrznej kieszeni kurtki spray, wielkimi literami na szybie napisał: EL! Mupom STOP!, po czym odszedł.
Większa część tłumu popatrzyła z nienawiścią na Sama i poszła za nim. Reszta spojrzała z żalem na leżącego na ladzie hamburgera i wróciła do domów.

Premit

Masz świetny styl pisania, bardzo łatwo się czyta. Ten fan-fick bardzo mi się podoba. Czekam na więcej!

sunshine

Haha, nie no Wesoly

... ,,Okradziono mnie" *tarza się ze śmiechu*
Wesoly

Reksio, nie wiem czy Ci ktoś już to mówił, ale jesteś geniuszem!
Um... Masz świetny styl pisania( jak już wspomniała przedmówczyni)!
Pisz dalej. Mruga

Ollaa XD

Łłłłiií świetne Wesoly

bardzo mi sie podoba Wesoly

niecierpliwie czekam na cd Wesoly

Lemo

"Albert, prześpij się, naprawdę" - ha, ha.. Bardzo fajny fick, ciekawe co będzie dalej.
Czekam.. Wesoly