Twoje zdanie.

Magnolia

Mi się podobał początek. Taki inny... Od razu akcja, bez żadnych zbędnych nudnych wstępów Jezyk

Comatose

Ladriska · Gość

Pamiętam jak zaczęłam czytać, a było to około dwudziesta druga po Wigilii, bowiem wtedy dostałam Gone na prezent. Od razu skomentowałam, że co za idiotyzm, na pierwszej stronie takie coś. Na początku marudziłam. Potem strona sto trzydzieści trzy... Pamiętam, bo zawsze mówię, że na tej stronie dopiero jest fajnie. Przyjechało Coates. Dwie godziny później, po północy byłam zakochana w Gone i wpatrywałam się w napis głód /data/książka przeczytana, a ja nie mogłam zasnąć. Musiałam wszystko przeanalizować, myśleć nad cd, zrozumieć kogo lubię, kogo nie...

Gość

Ja zaczęłam czytać w drodze powrotnej. Zdziwiło mnie to, że akcja od pierwszej strony już się zaczyna. Początkowo miałam mieszane uczucia - o Astrid miałam już złe zdanie, o bandzie Orca również, a Sam... był podobny to kolegi X w którym kiedyś się podkochiwałam ^. Czytałam do późna i również po przyjeździe ludzi z Coates Academy zaczęłam bardziej przeciągać opinię książki na dobrą. A gdy skończyłam ją w całości, była już doskonała. Niestety, mało mogłam się dowiedzieć o opinii Internatów, więc... jakoś tak odpuściłam sobie tej obsesji ^ co innego było z dalszymi częściami ^ ^

Drake'owata

Ja po prostu przeczytałam dla zasady, bo moje koleżanki cały czas obsesyjnie o tym gadały, więc, aby wyrobić sobie opinię też przeczytałam...
Pamiętam, że jak czytałam padał deszcz i był koniec wakacji. Pamiętam właściwie każdy szczegół. Najpierw jakoś tak nie za bardzo, ale dalej brnęłam przez wszystkie części, a przed czwartą właściwie zakochałam się w tej książce... Dlaczego? Obejrzałam "Milczenie owiec", no i zakwitła moja miłość do Drake'a... osobiście nie lubię kryminałów, a mało jest książek, w których psychopatą jest 15-latek, no i tych, w których dość ważną rolę gra psychopata!

invisible.

Mnie pierwsza część bardzo się podobała. Tak jak niektórym przypadł mi do gustu "luźny język". Zdecydowanie w pierwszej części spodobały mi się postaci Astrid, Lany i Drake. Do książki nie mam żadnych zastrzeżeń po prostu była świetna ... idealna ...

Tajemnicza

Pierwsza część była świetna. Zdziwił mnie tylko ten początek, że od razu zaczęła się akcja. Ale to jednak fajnie, bo zazwyczaj początki są straszne.
Najbardziej polubiłam postacie : Edilio, Lana, Sam, Diana, Caine i Drake, a i jeszcze Dekke

invisible.

Dodam jeszcze, że do przeczytania "Gone" namówiła mnie Drake'owata.

E.

Seba20

Przeczytałem pierwsze kilka stron pierwszego rozdziału pierwszej części serii GONE i...zaczyna się jak dobry film akcji. Książka ta jest jak gorąca laska, która zaczyna się rozbierać i rozpalać czytelnika od środka, mam nadzieję, że po przeczytaniu kolejnych rozdziałów - mówiąc metaforycznie - nie przywiąże mnie do łóżka i nie ucieknie pół naga z mojego mieszkania. Mam nadzieję, że każdy mniej więcej zrozumiał puentę. Przyjaciółka Dominika poleciła mi tę serie i wypożyczyła dla mnie pierwszą część i jeżeli mi się spodoba wypożyczy mi resztę. Czekam z niecierpliwością na rozwój wydarzeń, bo może niedługo będę tak zajarany jak i wy Mruga

Pozdro.

PS. Miałem wenę na metaforyczne uniesienia. Jak mnie poniosło to sorry. xD

Lubisz kolor zielony, prawda?
E.

akimoda

Aaaa, tak to ja! Ja go namówiłam Wesoly

I wiem, ba!, jestem tego pewna, że nie pożałuje xD
Pierwsza część Gone jest najlepsza z całej serii. Uwielbiam ją najbardziej <3

Drake'owata

Oh. Kochani mnie namówiła Miss_Merwin, która... hmm... no cóż, to długa i niecodzienna historia o "Siostrach bez endu", świetnych urodzinach, psach w Simsach i hmm... o molestowaniu jej przez Drake'a, no i jeszcze o jej synko/córci... Z resztą nie opowiem, bo to trochę skomplikowane... Kwadratowy

Ja namówiłam moją kochaną córcię invisible... no i jakoś tak się zaczęło.
Kocham czytać od nowa Gone i przżywać te przygody, a tak wgl. to świetnie to opisał Seba20 i chwiała mu za to!

Seba20

Jakbym lubił zielony kolor Elu, to bym pisał z samymi błędami.

A jak pisałem tamten post, to już naprawdę mi się nie chciało...

Ale już bez off top'u.
Czytam bardzo wolno...ale tak bardzo, BARDZO wolno, więc jestem dopiero po pierwszym rozdziale. Kolejna książka, która tak mnie wciągnęła i nie zmęczyła mych wrażliwych oczu. Mruga

Narzekam tylko na polskie tłumaczenie. Niektóre zdania są jakby tłumaczone w Google Translate. xD
Jest was tutaj tak dużo... ktoś ma dostęp do angielskiej wersji tej książki?
Najlepiej by było w cyfrowej wersji of kors. Mruga

Drake'owata

makrela

Gone pożyczyła mi koleżanka z klasy. Przynoiosła do szkoły i na pierwszej lekcji wręczyła. Tak się złożyło, że mieliśmy wtedy lekcje luz, bo część klasy była na zielonej szkole, to ja z nudów zaczęłam czytać. Pierwsza strona, pierwsze zdanie i bum. Od razu akcja, beż żadnych nudnych wstępów. podobało mi się to. Czytałam przez całe siedem lekcji i pod koniec zajęć oddałam koleżance z prośbą, o pożyczenie następnej części. Tak się zaczęło moje `zainteresowanie` tą serią.
Byłam zachwycona, bo jeszcze nie zetknęłam się z książką o takiej tematyce. Świat bez dorosłych, nigdy nie myślałam że ktoś wogóle wpadnie na taki pomysł. I szczerze jestem wdzieczna Grantowi, że on na to wpadł i postanowił to napisać, przedstawić. Mruga

Kinia;)

O tu jeszcze nie napisałam

Moja koleżanka czytała Gone i zajrzałam jej przez ramię, po czym zwróciłam uwagę na rozmowę Sama i Astrid :
- Nie
- Nie
- Czemu ?
- Bo cię kocham
I mało nie pękłam ze śmiechu, więc postanowiłam przeczytać od początku i bardzo mi się spodobała między innymi ze względu na takie postacie jak Caine i Diana. Mnie tam się podobał luźny język tej książki, poza tym zachęciła mnie okładka

Jagoda

Podoba mi się jak autor tą książkę napisał. W innych książkach wiemy no przewidujemy co się stanie, a tu nie można się niczego spodziewać. A to ten może zniknąć albo wrócą dorośli. No wiecie. Znów czasem mnie wciąga a czasem nudzi. I jak w jakimś poście zobaczyłam to prawda, że fajnie się zaczyna, a nie jakieś bzdety. Chociaż byłam zaskoczona że tak od razu w drugim zdaniu już go nie ma i innych(nauczyciela na lekcji). Ja tak chcę. Jezyk

E.

Ebi

W.

Książka jest świetna <3. Kocham ją! Ani razy podczas czytania jej, nie przynudzała mnie. Naprawdę, nie lubię tego rodzaju książek, ale GONE to wyjątek nad wyjątkami! Niesamowita, wciągająca.

Miłość Sama i Astrid <3.

Caine mnie denerwuje. Nie cierpię Drake'a. Podoba mi się charakter Diany.

Co tu dużo mówić, każdemu polecam <3.

Canny

A ja jestem inna i powiem tak...
W pewnych momentach książka mnie naprawdę przynudzała i myślałam, że nie przebrnę do końca. Innym razem miałam wrażenie, że jest to zbyt chaotycznie napisane. Jak pierwszy raz zetknęłam się z GONE'm i zaczęłam go czytać, to nie rozróżniałam zbytnio pojawiających się w nim postaci, uważałam, że Grant narzucił ich zbyt wiele, jak na początek. Brakowało mi w niej jeszcze humoru. Nie pamiętam, żebym się choćby uśmiechała nad tą książką.

No to teraz te lepsze zdania, bardzo cenię te książki za całokształt. Po przeczytaniu całości poczułam, że chcę więcej, a to wieeelki plus. Zakończenia części były tajemnicze i intrygujące. Fabuły nie dało się przewidzieć, więc mogę jednoznacznie stwierdzić, że była raczej zaskakująca, co zyskało u mnie podwojoną sympatię.

Wyraziłam swoje zdanie odnośnie tego, co pod okładką, ale nie wypowiedziałam się o niej. Okładka mi się nie podoba. W żadnej części. Wydawnictwo nie postarało się o porządnego ilustratora, który zadał by sobie trud, żeby namalować to fajnie, ale równocześnie tak, aby nie przedstawiało twarzy postaci. Twarze mnie w książkach zniechęcają. Bo ja zazwyczaj wyobrażam sobie bohaterów inaczej.

No to po lekkiej (no nie wiem...) krytyce, żeby nie było nie domówień, powiem, ze oceniam ją zdecydowanie na plus i polecam do przeczytania innym i radzę im się tak szybko nie zniechęcać (o ile będzie taki dziwny osobnik, jak ja).

Empathia

Hmm... mnie się bardzo, ale to bardzo podoba styl pisania Granta. Daje mało nudnych, rozwlekłych opisów, i dlatego wsystko dzieje się się szybko. Akcja cały czas idzie do przodu, czyta się baaaardzo przyjemnie. A poza tym.. podoba mi się, że cały czas dochodzą różni bohaterowie. Grant stworzył ich tylu, a każdy ma zupełnie odmienny styl i charakter.
Arcydzieło Mruga