Śmierć

anders_als_alle_anderen · Gość

O rany,właśnie się dowiedziałem,że moja jakaś tam moja daleka rodzina zginęła w wypadku samochodowym 2 lata przed moimi urodzinami.... Wśród ofiar byli 44 letni wujek,49 letnia ciocia i ich 2 synów,20 i 11 letni. Jestem w szoku... Chociaż to było tak dawno... Żal mi zwłaszcza 11 letniego Pawła i 20 letniego Piotra...Mieli całe życie przed sobą... Tak jak Kamil... Szok... Szok...jak patrzę na to drzewo genealogiczne... Szok...Płakać mi się chce...

Ladriska · Gość

Śmierć jest bolesna, ale trzeba się z nią pogodzić i życzę ci by udało ci się znieść czas pełen cierpienia i bólu.

Gość

Ja już z jednej strony nie mam babci (rak) i dziadka (marskość wątroby). Bardzo przeżyłam ich śmierć, bo mieszkali obok mnie..., ale uważam, że po śmierci może dusza idzie do nieba. Jakby to wyrazić, by nie zostać wariatką... wiele razy Bóg mi udowodnił, że istnieje. Modlitwa do dziadków, również. Ba, ale ja nawet nie mam zdania, czy jestem wierząca i czy to wierzę.

Anaid

Szczerze mówiąc, śmierć jest dla mnie dość bolesnym tematem, bo straciłam dość dużo osób.
Nie boję się śmierci, tylko tego, co będzie potem.
Jestem wręcz ciekawa.
Dużo osób które dobrze znałam, straciło życie:

- Mój brat,
- Mój kolega w wieku 16 lat, (rak)
- Moja ciocia, (rak)
- Mój kuzyn, (zabił się na motorze)
- Siostra cioteczna mojego brata, (wypadek samochodowy)
- Matka mojej młodszej przyjaciółki, (rak)
- Mój dziadek, (nie znałam go, zmarł dwa miesiące po moim urodzeniu)

Obecnie mój kolega, Kuba, choruje na białaczkę.
Tak więc, nie należy się dziwić, że lubię samotność i często zamykam się w pokoju, połykając kolejne książki, w których bohaterowie mają większe problemy niż ja. To podnośi mnie na duchu. Jezyk

Taki delikatny paradoks.
Ja wierzę w to, że po śmierci pójdę do nieba lub piekła, ale najważniejsze, że spotkam się z tymi, których kocham.
Mam nadzieję, że nie umrę młodo, bo chciałabym przeżyć jak najwięcej się da. Wesoly

Uh, no to teraz tylko mogę mieć nadzieję, że nie pomyślicie sobie, że powinnam się leczyć. Jezyk

Beniak

Nie boję się tego, co będzie po śmierci. Boję się okoliczności śmierci. Eh, takie to trochę dziwnę. Boję się szpitalów. Boję się, że będę umierał długo, na potworną chorobę (coś jak grypa, lub robaki w Pladze).